آخر داستان

علی جعفری با آخرین دفتر شعرش “در گیروگیر غروب” با یک نامه خداحافظی در فوریه سال۲۵ در سیدنی درگذشت. او در ساوه آورنده ایده‌های نو بود و بسیاری در شهر خاک‌گرفته ساوه آشنایی خودشان را با ادبیات جهان و افکار اجتماعی نوین مدیون او هستند. او از رهروان معتقد و استوار فکر نوین در ایران بود و در کار آموزگاری در هدایت فرزندان این خاک که به او سپرده بودند از هیچ فعالیتی فروگذار نکرد. یاد او در کوچه‌های ساوه و درگمان بسیاری باقی خواهد ماند.   یک بیوگرافی کوتاه در باره زندگی علی جعفری

شعر:

؛سرخ گل سیم خاره و زندان؛ بر حریر آنقره؛ کومه‌ای در انتهای جهان؛ خوان آخر؛ وهم آب در رگ دشت؛ چنین گفت خیام؛ آواز آدمی در اوج خاموشی؛ درگاه؛ در گیروگیر غروب

نمایش‌نامه:

؛چراغ؛ شهمات؛ هریسان؛ سیاووشگرد؛ زن, سنگ و عشق؛ مجموعه پنج فیلم‌نامه

داستان:

؛آتش‌سر؛ آفتابگردان؛ آذرخش بر فراز شهر؛ بابا مرجان؛ طومار مرموز عشق؛

ترجمه:

؛شمال از شمال شرق؛ آشوبگران؛ زارهای زنی به نام بیروت؛ زنان نویسنده عرب؛ فیل‌های امیر؛ نویسندگان معاصر عراق؛ ادبیات انقلابی عرب؛ زانوان شکسته؛ زندگی سیاه؛ آسمان برهنه؛ ستارگان در شب کویر؛ نمایشنامه ند کلب؛ بلال؛ کودکان و اسلحه؛ بدون شکر؛ لمس ابریشم؛ نوزاد؛ خانه دوم؛ عرصه‌های حیرت؛ جان پد و اشعار دیگر؛ اشعار ابرجینی استرالیا؛ لباس‌ها؛ بلوزهای بیزاری؛ افریقا؛ منتظر بمان؛ بابی دره

صوت‌نوشته‌ها

قسمتی از نوشته‌های علی جعفری در فایل‌های صوتی‌تصویری قابل شنود هستند

مقالات:

؛نقدی بر قصه شاه و کنیزک؛ جودیت رای؛ زنان نویسنده؛ پیرچنگی؛ نقد صوتی کتاب “چنین گفت خیام”; نقد صوت و تصویری کارهای علی جعفری